واقعیتش من به این حوزه علمیه امیدی ندارم! از این حوزه خمینی و خامنه‌ای و بهشتی و مطهری در نمی‌آید. اگر هم استثنائاتی باشند که اسلام ناب محمدی را بفهمند و دغدغه‌شان حرف و درد واقعی مردم باشد، ربطی به خروجی حوزه ندارد؛ این استثنائات افراد خودساخته‌ای هستند که اتفاقاً جو عمومی روحانیت نیز نه تنها با آنان همراه نیست بلکه از نقد و طعن و حتی گاهی تهمت هم‌لباسانشان در امان نیستند. اگر هم امیدی باشد به همین استثنائات است.

این عکس‌ها را ببینید. چقدر جدی گرفته‌اند حضرات! چنان بادقت و ذره‌بین به‌دست نگاه می‌کنند که انگار جدی جدی قرار است کسی آیات حک شده روی این قرآن مطلا را بخواند!

ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی
کین ره که تو می‌روی به ترکستان است

نقلی است که دو ماه پیش کشتی قرآن مطلّا با حضور حسن روحانی رونمایی شده است و حالا دوباره با حضور متولی آستانه حضرت معصومه! اگر اینگونه باشد بد نیست دستگاه‌های امنیتی به دنبال یک شبکه هماهنگ نفوذی در دفاتر مسئولان و علما باشند که مشخصاً به دنبال ناراضی‌سازی در میان مردم است؛ وگرنه کدام انسان عاقلی در شرایط فعلی کشور و بعد از اغتشاشات اخیر که همگی به ریشه آن یعنی نارضایتی اقتصادی اذعان دارند، چنین خبطی می‌کند!؟

مرداد ۱۳۹۰ انتشار ویژه‌نامه روزنامه ایران با عنوان خاتون، واکنش‌های تندی به ویژه از سوی برخی حوزویان در پی داشت، تا جایی که برای آن پرونده قضایی نیز تشکیل شد. دعوا هم بیشتر حول موضوع چادر به عنوان نوعی از حجاب و رنگ آن بود.
حالا تقریبا شش سال پس از آن، حسن روحانی، رئیس‌جمهور، که علی‌الظاهر ملبّس به لباس روحانیت شیعه است، سخنان عجیبی ​بر زبان رانده که با اساس اعتقادات شیعه مبنی بر بطلان مسیر سقیفه در خلافت بعد از رسول‌الله در تعارض واضح است.
قضیه چیست که یک اظهار نظر در یک ویژه‌نامه با مخاطبی محدود درباره کیفیت حجاب، نه اصل این واجب شرعی (که در جوانب آن میان اهل فن اختلافات زیادی است) آن‌گونه صدای اهل قم را به آسمان رساند اما حالا اظهارات شخص رئیس‌جمهور در جمعی عمومی، درباره اعتقادات اساسی شیعه موجد واکنش خاصی از حوزه علمیه نشده است؟
آیا ماجرا به هم‌لباس بودن روحانی با آقایان مرتبط است و باید برخی نظریات شاذ درباره الیگارشی آخوندی را باور کرد؟
یا اینکه نکند اهمیت احکام فقهی از اساس اعتقادی شیعه بیشتر است؟
شاید هم در این شش سال کشفیات جدیدی در حوزه اعتقادات و احکام شیعی رخ داده که نتیجه‌اش تحمل سخنان سهمگین روحانی از سوی فضای غالب حوزوی بوده است؟
خلاصه هر چه هست کاش زودتر برای ما هم روشن شود تا از این حیرت به درآییم.