از اوایل دی‌ماه گذشته سیمای خراسان رضوی جمعه‌ها میزبان برنامه‌ای متفاوت است. برنامه‌ای گفتگومحور اما با شکل و شمایلی متمایز از آنچه تاکنون به‌ویژه در شبکه استانی رایج بوده است. برنامه «گرا» هر هفته با حضور دو یا سه مجری‌کارشناس و یک مهمان با محوریت موضوعات فرهنگی و اجتماعی روی آنتن می‌رود. برنامه‌ای که با مهمانان شاخص استانی و ملی و مباحث جدی و اغلب صریح و چالشی، فراتر از انتظار ظاهر شد و توانست نظر مثبت طیف گسترده‌ای را جلب کند.
به‌دلیل لطف و اعتماد تیم تولید برنامه، این توفیق را داشته‌ام که از همان آغازین روزهای شروع کار، عضوی از گروه مشاوران برنامه باشم. در این چند سطر برآنم به نکته‌ای اشاره و از آن انتقاد کنم که می‌تواند «چشم اسفندیار»* این برنامه و عامل ثبتِ گراهای غلط باشد.
به‌طور کلی بر این نگاهم که حضور مدیران و مسئولان امور در چنین برنامه‌هایی نباید از جنس نظریه‌پردازی و ارائۀ رهنمود باشد. مدیران و مسئولان به‌قدر کفایت، تریبون برای بیان دیدگاه و فرصت برای عمل به دیدگاه‌هایشان دارند و دعوتشان به چنین برنامه‌هایی باید از باب چالش دربارۀ انتقادهای وارد به مدیریتشان در سازمان مربوط، پاسخ‌گویی درباره تصمیماتشان و ارائه گزارش واقعی از عملکردها باشد نه اینکه دوباره از موضعی بالا به ترسیم چندبارۀ خط‌مشی‌ها و بیان حرف‌های کلی و نهایتاً خاطره‌گویی بپردازند.
عکس از سیدحمیدرضا سادات‌فاطمی
ضمن احترامی که برای بزرگوارانی مثل آقایان ضرغامی، محسن رضایی، حدادعادل یا وحید جلیلی قائلم، معتقدم که دعوت از این اشخاص و عزیزانی از این قسم در برنامۀ گرا مسیر درستی را نپیموده است. برنامه‌های پخش‌شده با حضور این اشخاص، مؤید نگرانی پیش‌گفته درخصوص تبدیل برنامه به تریبونی برای اظهارنظر و ارائه رهنمود ازسوی مهمانانی است که در اصل باید در جایگاه پاسخ‌گویی و رفع ابهام‌ها و انتقادها بنشینند. طبعاً این آسیب می‌تواند گرا را از برنامه‌ای چالشی و جذاب برای مخاطب، به برنامه‌ای معمولی از قسم برنامه‌های رسمی و منفعل مدیرزده تبدیل کند.
و البته این را هم می‌دانم که اغلب این مدیران از حضور در چنین برنامه‌هایی برای پاسخ‌گویی و شنیدن انتقادها پرهیز دارند و طفره می‌روند؛ پس بهتر است در دعوت از آنان تجدیدنظر کرد.
* همان‌که فرنگی‌ها بدان پاشنه آشیل می‌گویند.
این یادداشت پیش از این در روزنامه شهرآرا، شنبه ۶ شهریور ۹۶ منتشر شده است.
